Lichamelijke ongemakken tijdens de zwangerschap

Al maanden bestaat mijn algoritme op Instagram uit reels over zwangerschappen, afgewisseld met filmpjes over eten en schattige dieren. Ik zag al tig babyshowers, gender reveal party’s, leuke gezinsreels en weet ik veel wat voorbijkomen. 98% belichtte de positieve kant van zwanger zijn. En tuurlijk is het fantastisch dat ik zwanger ben en dat mijn man en ik binnenkort onze baby mogen verwelkomen. Maar ik wil het toch even hebben over die lichamelijke ongemakken tijdens de zwangerschap waar ik vrijwel niets over zie op de socials. Ongemakken waar ik dagelijks mee te maken heb. Soms al maanden.

Brandend maagzuur

Misselijk ben ik gelukkig niet geweest. Althans, vanaf week 5 tot en met week 12/13 had ik geen eet- en drinklust. Ik moest mezelf dwingen om dagelijks genoeg te eten en te drinken. Maar het welbekende boven-de-wc-hangen heb ik overgeslagen. Wél heb ik al vanaf week 12/13 last van brandend maagzuur. Niet een beetje, maar gewoon continu. Ik denk dat het ongeveer tot week 22 duurde voor ik niet meer 24/7 last had van brandend maagzuur. En ja, ik ben zeker bekend met Rennies en Gaviscon, maar die hielpen op den duur ook niet meer.

Na week 22 nam het brandende gevoel af. Nu heb ik “maar”, ik gok, zo’n 70% van de dag last van brandend maagzuur. Het voelt dan vaak alsof er een stuk appel vastzit in mijn keel. Op sommige dagen neem ik een maagbeschermer. Jeetje wat ben ik blij als ik straks weer gewoon kan genieten van eten en drinken, zonder dat ik weet dat ik direct erna last heb van deze zwangerschapskwaal.

Zwanger en zo onwijs moe

Een groot gedeelte van tweede trimester ben ik zo onwijs moe geweest. Mijn avonden eindigden allemaal rond 19.30, als ik het al zo lang kon uithouden. Dat is geen pretje. Waarom kan ik niet nog even genieten van mijn avonden voor de baby er is? Iets wat ik me vaak heb afgevraagd. Elke werkdag bestond uit: opstaan, werken, dineren, slapen. In de weekenden kon ik ook heel weinig. Ik snapte niet waarom er werd gezegd dat dat tweede trimester zo geweldig is. Uiteindelijk trok de vermoeidheid rond week 20/21 weg. Ik heb er nu wel weer steeds meer last van. Maar dat is ook logisch gezien ik overmorgen 31 weken zwanger ben.

Beknelde zenuw in mijn bovenbeen

Ergens eind november/begin december kreeg ik ineens last van mijn rechterbovenbeen. Je moet weten, als levenslange gevolg van mijn chemo’s heb ik al jaren te maken met neuropathie. Dat uit zich bij mij in beide bovenbenen aan de voorkant. Die gedeelten op mijn lichaam zijn een stuk gevoellozer en tintelen vaak. Maar eind november kwam er ineens pijn bij. Ik was heel bang dat dit onderdeel was van mijn “standaard” neuropathie.

Waar heb ik dan last van? Het voelt altijd alsof de voor- en zijkant van mijn rechterbovenbeen in de fik staat. Vergelijk het met het verbrande gevoel dat je hebt als je een lange dag op het strand bent geweest en je je niet goed hebt ingesmeerd. Nou, dat dus altijd. Afgewisseld met steken (het voelt meerdere keren per dag plots alsof iemand met een bot mes in mijn been prikt).

Uiteindelijk belde ik 1 januari toch maar de huisartsenpost. Ik was namelijk bang dat ik misschien trombose (een bloedprop) in mijn been had en legde al mijn klachten uit, inclusief mijn medische geschiedenis. Het klonk niet als trombose, maar op aanraden ging ik 3 januari naar de huisarts (in opleiding). Zij wist op basis van mijn klachten precies waar ik mee te maken heb: meralgia paresthetica. Ik vroeg haar het alsjeblieft te vertalen naar normaal Nederlands, aangezien ik geen geneeskunde heb gestudeerd. Ze liet me de pagina op Thuisarts.nl zien en al mijn klachten stonden daar opgesomd. Hoe het kan worden opgelost? Als de oorzaak verdwijnt, verdwijnt de pijn ook waarschijnlijk binnen een paar weken (tot 2 jaar!). Helaas voor mij moet de oorzaak nog even blijven zitten, dus tot die tijd kan ik moeilijk lopen en staan en slaap ik ook slecht (ik mag qua pijnstilling alleen paracetamol).

Slapeloze nachten

Door naar de volgende van mijn lichamelijke ongemakken tijdens de zwangerschap. Slapeloze nachten. In het begin sliep ik heel slecht. Soms een of twee uur en daarna lukte het me gewoon niet om weer in slaap te vallen. En nee, ik pakte dan niet tussendoor mijn telefoon, dus daar lag het niet aan. Ik kwam erachter dat dit komt, doordat de hele hormoonhuishouding uit balans raakt tijdens een zwangerschap. Deze slapeloosheid resulteerde vaak in ik die dan maar rond 3/4 uur ’s nachts ging werken, na uren niet te slapen.

Ook nu heb ik wekelijks meerdere slapeloze nachten. Dat komt dan denk ik minder door die hormonen, maar meer door mijn pijn. Aangezien mijn rechterbovenbeen verbrand aanvoelt, is het echt totaal oncomfortabel om het dekbed op mijn huid te voelen. Maar ik kan niet anders, want het is te koud om zonder dekbed te slapen. Verder heb ik ook steeds meer pijn in mijn linkerbovenbeen (hallo, nieuwe beknelde bovenbeenzenuw?). Ook doet mijn onderrug vaker pijn en ja, die groeiende buik maakt het ook niet per se een pretje om een goede slaaphouding te vinden.

Ik heb al vanaf week 20 een zwangerschapskussen, maar dat helpt ook tot op zekere hoogte. Ben benieuwd of ik straks beter slaap als de baby er is. Tussen elk voedingsmoment kan ik dan ten minste (gok ik) weer lekker liggen. Ik kijk in ieder geval erg uit naar het moment dat ik weer heerlijk op mijn buik kan slapen. Met één been opgetrokken.

Pijn in de onderrug

Ook hier moet ik aan geloven: pijn in de onderrug. Die pijn wordt naarmate de zwangerschap vordert steeds erger. Soms als ik loop zet ik van lieverlee mijn handen in mijn onderrug en masseer ik daar wat. Ik snap helemaal waarom zwangere vrouwen steeds moeizamer lopen. Zelf wandel ik door deze en de andere pijnlijke lichamelijke ongemakken ook een stuk langzamer tijdens de zwangerschap. Ik kan je zeggen dat ik er af en toe wel flink van baal.

Andere lichamelijke ongemakken tijdens de zwangerschap

En dan zijn er nog een paar andere lichamelijke ongemakken waar ik tijdens de zwangerschap al langere tijd last van heb. Maar ook ik heb mijn grenzen en dit zijn liever dingen die ik privé houd en vooral deel met de huisarts of verloskundige.

Tuurlijk kijk ik ook nog steeds naar alle positieve momenten. Ik sport nog een tot twee keer per week. Bovendien kijken mijn man en ik enorm uit naar het moment dat we straks onze eigen baby hebben. Toch wilde ik deze ongemakken ook eens delen, omdat een zwangerschap niet alleen maar rozengeur en maneschijn is.

Aanvulling | Deze blogpost schreef ik begin januari. Helaas zit ik sinds een week in de ziektewet, omdat werken niet meer gaat door alle pijn, slapeloosheid en stress die daardoor wordt veroorzaakt.

Voor wie zwanger is (geweest): van welke lichamelijke ongemakken had jij last tijdens de zwangerschap? Ik ben heel benieuwd.